Unë isha duke stërvitur një ekip futbolli të nivelit më të ulët, por ndërsa ecja në një pjerrësi mjaft të butë, mezi arrita të ngjitesha në kodër.

Kyçet e mia kishin filluar të fryheshin sepse qarkullimi i gjakut ishte shumë i dobët dhe ndihesha vërtet i paaftë.

Shkova te një kardiolog i cili më kontrolloi dhe më tha: “Kjo është shumë serioze.” Më pas u drejtova në spital, ku një mjek më tregoi një imazh të zemrës sime, ku me tregoi se zemra juaj po dështon. Kjo valvul nuk po funksionon. Ju duhet kirurgji.”

Mjeku me tha se: “Nëse nuk bëni një operacion brenda tre muajve, do të jeni të vdekur.”

Simptomat e sëmundjes valvulare të zemrës përfshijnë:
– Lodhje;
– Gulçim;
– Rrahje të parregullta zemre;
– Këmbë ose nyje të enjtura;
– Dhimbje kraharori;
– Gjendje të fikëti.
Kështu, dy ditë pas operacionit, më transferuan në një repart të zakonshëm, ku një mjek erdhi tek unë dhe më tha: “Shkëlqyeshëm, tani do të fillosh të ecësh.”

Pas operacionit, gjëja më e rëndësishme është të dilni jashtë. Pavarësisht se sa e dhimbshme ndihet, dilni jashtë. Me kraharor të qepur dhe me gjoksin të lidhur u cova dhe eca.

Tani, mesatarisht kam mbi 14,500 hapa në ditë, dhe kam ecur 5.5 milionë hapa në vit gjatë këtyre gjashtë viteve të fundit.

Çdo ditë, bëj një shëtitje të madhe prej rreth 40-45 minutash me qentë e mi, bëj shëtitje të shpejta, deri në atë pikë sa të ngelem pa frymë. Kam filluar të merrem përsëri me tenis. Unë i urrej palestrat, por ju mund të bëni shumicën e asaj që ju nevojitet jashtë. Bëj shumë shtriqje dhe puno me rezistencën. Gjithashtu rëndësi ka ushqimi, unë ha probiotikë, kos, drithëra me pak sheqer dhe kam hequr kola-kolën. Nëse ha mish, është sallatë biftek .

Tani, mirëqenia ime emocionale është transformuar dhe ia kam dalë duke ecur. Tani ndihem më i ri se sa kur isha më i ri.

Jam i sigurt se ecja ime më ka zgjatur jetën dhe ka ndryshuar cilësinë e saj.

E vërteta është: çohu dhe dil asgjë s`duhet të të ndali!