Maria kishte zgjedhur rrugën e saj të devotshme që në moshë të re. E përkushtuar ndaj besimit dhe përkujdesjes për të tjerët, ajo jetonte në një manastir të qetë në periferi të një qyteti të vogël. Ditët e saj ishin të mbushura me lutje, shërbesa dhe punë bamirësie.

Por një mëngjes, gjithçka ndryshoi. Maria nisi të ndihej e lodhur dhe e përzier. Në fillim mendoi se ishte vetëm një sëmundje kalimtare, ndoshta një grip i zakonshëm. Por kur simptomat u përkeqësuan, murgeshat e tjera e bindën të shkonte për një kontroll mjekësor.

Kur mjeku e shikoi me habi dhe i tha se ishte shtatzënë, ajo qeshi me të pabesueshme. “Nuk është e mundur,” përsëriti ajo me zë të dridhur. Por testet nuk gënjenin. Ajo ishte disa javë shtatzënë.

Terrori dhe konfuzioni pushtuan mendjen e saj. Nuk kishte asnjë shpjegim logjik. Ajo nuk kishte qenë kurrë me askënd në atë mënyrë. Si kishte mundësi që një gjë e tillë të ndodhte?

Lajmi u përhap me shpejtësi brenda manastirit, dhe disa e akuzonin se kishte thyer betimet e saj. Të tjera përpiqeshin ta ngushëllonin, ndërsa priftërinjtë kërkonin përgjigje. Maria ndihej e vetmuar, e braktisur dhe e frikësuar.

Por në mes të gjithë atij kaosi, ajo vendosi të mos heqë dorë nga jeta që po rritej brenda saj. Filloi të kërkonte përgjigje, jo vetëm për të qetësuar veten, por edhe për të vërtetuar pafajësinë e saj.

A ishte ky një mrekulli, një gabim tragjik, apo diçka krejtësisht tjetër? Pavarësisht nga e vërteta, ajo ishte e vendosur të mbante fëmijën dhe të përballej me çfarëdo që fati do t’i sillte.