Elisa ishte një vajzë shqiptare me zemër të madhe dhe mendje të hapur. Ajo u njoh me Samuelin, një burrë nga Afrika, gjatë studimeve të saj jashtë vendit. Dashuria e tyre lindi natyrshëm, duke kapërcyer gjuhën, kulturën dhe çdo pengesë tjetër që mund t’i ndante.

Por, kur vendosi të prezantojë Samuelin tek familja e saj, gjithçka u përmbys. Prindërit e saj, të mësuar me traditat dhe paragjykimet e një shoqërie të ngurtë, nuk e pranuan kurrë zgjedhjen e saj. Ata i kthyen shpinën, duke i thënë se kishte turpëruar familjen me zgjedhjen e saj.

Pavarësisht dhimbjes që ndjente, Elisa zgjodhi dashurinë. U martua me Samuelin dhe krijuan një jetë së bashku. Por çmimi i këtij vendimi nuk ishte i vogël. Për vite të tëra, ajo jetoi me mungesën e familjes së saj, me mallin që e brente çdo ditë.

E përjashtuar nga festat familjare, nga përqafimet e prindërve dhe motrave, Elisa e ndjente boshllëkun që asgjë tjetër nuk mund ta mbushte. Edhe pse Samueli e mbështeste dhe e donte pa kushte, dhimbja e refuzimit nuk pushonte kurrë.

Megjithatë, ajo nuk u dorëzua. Me kalimin e viteve, Elisa u përpoq të ndërtonte një urë komunikimi me familjen e saj. Ajo u përpoq t’u tregonte se dashuria e saj ishte e vërtetë dhe se lumturia nuk kishte kufij as ngjyra.

Por a do ta pranojë ndonjëherë familja e saj apo do të jetojë gjithmonë me këtë dhimbje? Vetëm koha do të tregojë…